MARTYRUM Pax

MARTYRUM Pax

olim in Ecclesia, paenitentibus, qui excommunicati fuerant, reditum in Ecclesiam concessit. Praeter enim graviora paenitentiae sollennia aut Episcopi sententiam ac manuum impositionem, lapsis in Idoloatriam aliterve adeoque communione ab Episcopo pulsis, pacem seu postliminium, i. e., absolutionem, non solum Presbyteri dederunt atque Diaconi, postquam eiusmodilapsis satis paenitentes visi sunt, verum etiam Martyres designati et Confessores. Et quidem pacem ac postliminium hi soli ipsis reddebant libellisque ea de re ad Episcopos cum fiducia datis, eos in communionem admittendos iudicabant, quos sic absolverant. Libellis autem nunc nomina absolutorum inserebant, nunc totas familias, Patrum tantum familiarum nominibus adiectis. Ut Communicet talis cum suis, Cyprian, Ep. 11. quasi non omnino dubitâssent, quin absolvendi ipsis ius iam competeret. Luculentissima sunt apud Cyprianum, modo dictum aliosque et compluria huius rei testimonia, in quibus eminetillud defamiliarum integrarum absolutione, uti et hoc universorum Confessorum, ad Cyprianum aliosque Episcopos: Scias nos universis, de quibus apud te ratio constiterit, quid postcommissum egerint, dedisse pacem et hanc formam per se et aliis Episcopis innotescere volumus, Vide eum Ep. 10. 11. 12. 13. 14. 15. 27. 28. 29. 38. etc. Verum quidem est, hoc Cypriano aliisque disciplinam, ut vocârunt, tunc in Hierarchia usitatiorem enixe sibi tuentibus, mirum in modum displicuisse, quod ex integris Epistolis, abeo ea de re scriptis, satis constat: at vero tempore illô novum hoc minime erat. Nam etiam apud Tertullianum seu sub A. C. 200. reperitur, velut in morem haud parum etiam ex antiquitate tunc pristina receptum. Postquam sica Martyribus facinorosi qualescumque pacem impetrarant, inde Communicatores, inquit ille, de Pudic. c. 22. revertuntur. Et lib. ad Martyr. c. 1. Pacem quidam in Ecclesia non habentes, a Martyribus in carcere exorare consueverunt. Ita in consuetudinem etiam tunc abiverat. Vide Baronium Annal. Tom. II. A. C. 253. §. 58. etc. et 262. 30. et Gabr. Albaspinaeum l. 2. Observat. 19. Donec tandem invaluit Episcoporum, Presbyterorum, Praesidumqueatqueid genusaliorum, in Consistoriis suis singularisac sola potestas et iurisdictio, seu facultas iurisdictionis imitatrix, ut excommunicandi, sic etiam absolvendi, exolescente illâ, nec ulterius admissâ, quae penes Martyres aliosque praedictos, velut moris tum Iudaici, tum Christiani vetustioris reliq viarum pars reperta. Vide Ioh. Seldenum de Synedriis Veter. Hebraeor. l. 1. c. 9.